Er zijn maar weinig mensen die zin hebben, die de zin zien van zich terugtrekken op een berg om daar, om het zo maar weer eens te zeggen, de grenzen van de ziel af te stappen.
Dat is prima. Het zou ook niet goed zijn als iedereen zo’n innerlijke drang zou voelen en volgen. We leven immers in een wereld van wel 10.000 dingen en die wereld vraagt haar eigen aandacht, ook die moet worden afgestapt.
Maar het kan geen kwaad wanneer we een uurtje per dag reserveren voor een ietwat andere ‘focus’, om ook dat woord dan maar eens te gebruiken. Een focus op stilte, op niets, op iets-om-zich. De meesten zullen voor zichzelf wel een idee hebben wat ‘werkt’, waardoor ze aangesproken worden.
Dat het ‘werkt’ weten we inmiddels want dat is wetenschappelijk onderzocht. Die focus is goed voor ons functioneren gedurende de 23/7. Maar ja, de focus was nou net bedoeld om eens uit de greep van dat goed-zijn-voor te blijven.
Hoe los je dat nou op? Die vraag is volgens mij alleen te beantwoorden vanuit het niet-weten. Daar weet de wetenschap geen raad mee. Die is 24/7 bezig met weten-op-weten-scheppen. Die zou wel eens een excursie naar de bergen kunnen gebruiken. Om daar in alle rust en stilte haar eigen grenzen af te stappen.