Asides

Wij zijn gewoon onze pijn in een kluis op te bergen. Daarmee bergen en beschermen we het ons meest waardevolle. Maar daarmee voorkomen we ook dat die pijn een keer kan oplossen, verwaaien. Het kapitaal dat onze meest persoonlijke pijn is ontvangt geen interest, wordt niet blootgesteld aan de conjunctuur.

Wanneer we na jaren de kluis weer openen, lijkt het zoveel minder waard te zijn geworden, dat we ons afvragen waarom we het ooit opgeborgen hebben.

Bij Descartes vindt een troonwisseling plaats: Onze Lieve Heer abdiceert en vervult nog slechts wat ceremoniële taken; het Ego/de Zoon bestijgt de troon. Vervolgens worden er wat kritische Kant-tekeningen bij diens macht geplaatst, zodat hij, beperkt binnen redelijke grenzen, als een verlicht vorst kan regeren.

Nietzsche maakt een eind aan de monarchie. Welke staatsvorm kiezen we nu? Wie gelooft in zelfregulering?